Soms

Soms heb je van die momenten, waarop je denkt dat niemand je accepteert of respecteert. Waarin je denkt dat niemand je mag, dat iedereen je negeert. Dat je je uiterlijk haat, zelfs je innerlijk. Jezelf verandert en niet meer jezelf bent. Dat je jaloers bent om iedereen die mooier is, leukere kleren heeft, een leuker koppie. Die hartstikke veel vrienden heeft, en iedereen die mag diegene. Maar zeg nou zelf, wat is nou mooier dan jezelf zijn? Dat je erachter komt dat een paar goeie, echte vrienden hebben dan vele neppen. Die tegen je zeggen dat je mooi bent, en jezelf niet hoeft te veranderen. Waarmee je kan lachen, huilen en goed kan praten. Er bestaat toch niks beters?